Motyle egzotyczne – nasze gatunki

Jestem jednym z największych motyli dziennych na świecie. Na moich skrzydłach pierwsze co zobaczysz to wzór oka sowy, ponieważ całymi dniami i nocami udaję, że jestem groźny. W Motylarni szukaj mnie na pomarańczach…

Caligo memnon – Motyle Sowie występują w Ameryce Środkowej i Południowej, a swoją nazwę zawdzięczają rysunkom na skrzydłach, które od strony brzusznej przypominają oczy sowy. Powierzchnia grzbietowa skrzydeł jest ciemna, przechodząca w purpurowy, jaśniejsza w górnej części skrzydeł. Powierzchnia brzuszna skrzydeł jest szaro-brązowa i przypomina korę drzewa. Te wzory służą motylom za kamuflaż przed drapieżnikami. Motyle sowie są duże, o rozpiętości skrzydeł do 20 cm. Ciężar ich skrzydeł sprawia, że są zdolne jedynie do krótkich lotów. Najbardziej aktywne są o świcie i zmierzchu…

W Motylarni nie sposób mnie nie zauważyć. Jestem dużym motylem, przez co latam nisko i na niewielkie odległości. Bardzo często grzejąc się w promieniach słońca, rozkładam szeroko skrzydła i przechwalam się swoim zjawiskowym ubarwieniem.

Ich wspaniałe, opalizujące, niebieskie skrzydła na powierzchni grzbietowej, czynią ten gatunek jednym z najbardziej dostrzegalnych w Motylarni. Powierzchnia brzuszna jest matowa, brązowa z plamami. Gdy odpoczywa ze złożonymi skrzydłami, to właśnie to ubarwienie maskuje go przed drapieżnikami. Podczas lotu zmieniające się kontrastowe powierzchnie skrzydeł, stwarzają iluzję, że Niebieski Morpho pojawia się i znika. Jest jednym z większych motyli na świecie a rozpiętość jego skrzydeł wynosi 13 – 20 cm. Pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej. Cały cykl jego życia trwa 115 dni a postać dorosła żyje przez około 2 tygodnie.

Przezywają mnie Cytrynkiem. Podobno jestem najbardziej popularnym motylem z całej mojej rodziny paziowatych. W zależności od potrzeb, stosuję różne techniki lotu i naprawdę ciężko jest mnie złapać…

Papilo demoleus w literaturze występujący również pod nazwą Cytrynek, to motyl z rodziny paziowatych, spotykany w krajach południowej Azji od Półwyspu Arabskiego, poprzez subkontynent Indyjski, aż po Borneo i Australię. Jest prawdopodobnie najbardziej rozpowszechnionym motylem ze wszystkich paziowatych. Często uważany za szkodnika, z uwagi na żarłoczność gąsienic, które niszczą plantacje cytrusów. Cytrynek lata szybko około metra nad ziemią i może pokonywać znaczne dystanse w poszukiwaniu nektaru. Wygrzewa swoje szeroko otwarte skrzydła przesiadując na pękach traw i ziół. Jest interesującym motylem, ponieważ porusza się na wiele różnych sposobów. Podczas chłodnego poranka jego lot jest powolny. Rozpiętość skrzydeł: 8 – 10 cm.

Jeżeli zechcesz spotkać mnie w moim naturalnym środowisku, zapraszam Cię do Singapuru. To właśnie tam obserwując żaglowce, pływające w pobliżu mojej rodzimej wyspy, nauczyłem się żeglować w powietrzu…

Neptis hylas zwany Żeglarzem jest motylem dość powszechnie występującym w Singapurze. Nazwę swą zawdzięcza charakterystycznemu sposobowi latania, podobnemu do ruchu żagli na wietrze. W zależności od pory deszczowej lub suchej występuje w dwóch tonacjach kolorystycznych: czarnej lub brązowej z niezmiennymi białymi wzorami w obu wersjach. Podczas lotu wydaje charakterystyczny dźwięk, którego funkcja do tej pory jest nierozpoznana przez naukowców.

Największa ćma na świecie, rozpiętość jej skrzydeł wynosi nawet 30 cm. Górne krawędzie skrzydeł przypominają głowę węża, zapewne dla zmylenia i odstraszenia napastników.
Dorosłe atlasy spotyka się rzadko. Po opuszczeniu poczwarki żyją zaledwie kilka dni. Aparat gębowy nie pozwala postaci dorosłej się odżywiać, tak więc ma ona do dyspozycji tylko zapasy pokarmu zgromadzone podczas życia larwalnego.

Śmiało mogę przyznać, że nie ma drugiego takiego jak ja! Podobnie jak mój kolega Doleschallia bisaltide, ze złożonymi skrzydłami nie odróżnisz mnie od liścia. Jednak przy odrobinie cierpliwości uchylę Ci rąbka tajemnicy i zobaczysz, że moje piękno tkwi w środku…

Kallima paralekta powszechnie znany jako Indian Leafwing czy malajski Leafwing, pochodzi z Indonezji. Podobnie jak u innych przedstawicieli tego gatunku, skrzydła w pozycji złożonej, przypominają martwy liść. Na powierzchni grzbietowej, w górnej części skrzydeł, posiada ukośne, pomarańczowe pasy a pozostała część mieni się metalicznymi kolorami przechodzącymi z granatu w fiolet. Naukowcy twierdzą, że nie ma dwóch identycznych okazów tego gatunku, jednak barwy maskujące są zawsze w kolorach ziemi: szare, brązowe, oliwkowe lub jasnożółte.

W Azji, skąd pochodzę znany jestem jako latający tygrys. Samce mojego gatunku, są znacznie mniejsze od samic. W Motylarni zobaczysz mnie w dwóch wariantach kolorystycznych: niebieskim i brązowym…

Parthenos sylvia – występuje w całej Azji Południowej i Południowo – Wschodniej. Powierzchnia grzbietowa dolnych skrzydeł jest głównie czarna z charakterystycznymi paskami i szeregiem białych plam w górnej części. W kierunku korpusu, w zależności od rodzaju, pojawia się kolor niebieski lub brązowy. Ze względu na paski zwany jest Latającym Tygrysem. Jego skrzydła mają dużą rozpiętość ok. 10 cm, co sprawia, że jest świetnym lotnikiem, szybko lata i szybuje bez poruszania skrzydłami. Występuje w lasach deszczowych, często w pobliżu rzek. Jego gąsienice są czerwonawo – brązowe z białymi kropkami, a każdy segment ciała ma cztery fioletowo – czerwone kolce.

Moi wrogowie wiedzą, że lepiej ze mną nie zadzierać. Jak wszystkie Tirumala jesteśmy toksyczne dla ptaków, dlatego beztrosko możemy podróżować, nie martwiąc się oto czy zostaniemy zjedzeni…

Tirumala septentrionis, zwany Niebieskim Tygrysem, występuje w Azji Południowej, Południowo – Wschodniej, a także w Australii. W czasie monsunów prowadzi dalekie migracje składające się prawie wyłącznie z samców. Podobnie jak inni przedstawiciele tej rodziny, Niebieski Tygrys jest toksyczny dla ptaków i innych drapieżników, którzy nauczyli się, że po zjedzeniu Tirumali cierpią na mdłości i wymioty. Ta właściwość sprawia, że motyl ten nie ma naturalnych wrogów, więc lata powoli i beztrosko, patrolując tereny kwieciste.

Nazywają mnie Szklanym Tygrysem, ponieważ moje skrzydła są prawie przezroczyste urozmaicone czarnymi prążkami. Jestem bardzo delikatny i bezbronny, jednak większość drapieżników omija mnie z daleka…

Ideopsis juventa z półprzezroczystymi skrzydłami z czarnymi żyłkami, wygląda podobnie jak Idea leucone, jednak jest znacznie mniejszy i ma więcej czarnego ubarwienia. Pochodzi z Azji Południowo – Wschodniej. Ten gatunek jest członkiem podrodziny danaidowatych, które posiadają gruczoły wytwarzające cuchnącą i piekącą ciecz. Z tego powodu omijają go owadożerne ptaki oraz gady.

W mojej rodzinie występuje prawie 30 gatunków, a większość z nas ma charakterystyczne, duże niebieskie plamy na skrzydłach, przez co nazywają nas Niebieskimi Księżycami…

Hypolimnas bolina – Niebieski Księżyc, stanowi doskonały przykład dymorfizmu płciowego, co oznacza, że samce i samice wyglądają zupełnie inaczej, jak przedstawiciele odmiennych gatunków. Powierzchnia grzbietowa skrzydeł samców jest czarna z trzema parami białych plam z opalizującą niebieską lub fioletową obwódką. U samic skrzydła na brzegach pokryte są drobnymi, białymi plamkami z niebieską smugą w górnej części. Rozpiętość skrzydeł wynosi 8 cm i 9 cm. Niebieski Księżyc występuje w Afryce, Azji Południowej i Australii. Jest stosunkowo popularnym motylem i można go spotkać w lasach liściastych lub zalesionej okolicy. Motyle te znane są z powodu troski jaką samice otaczają złożone na liściach jaja.

Pochodzę z rodziny Heliconius i występuję w Amazonii i Gwatemali. Jestem świetnym logistykiem i na topografii znam się doskonale. Bez względu na to jak daleko pofrunę, zawsze znajduję drogę do domu…

Heliconius sara, popularnie – Sara, jest motylem powszechnie występującym w ogrodach i lasach deszczowych Gwatemali i Amazonii. Zamieszkuje na skrajach lasów i na otwartych przestrzeniach. Jego skrzydła są czarno – granatowe z dużymi białymi plamami w górnej części. Potrafi zapamiętać rozmieszczenie roślin żywicielskich w obrębie siedliska a także zaplanować najbardziej efektywną trasę, według której codziennie się przemieszcza. Umiejętność tą naukowcy nazwali „algorytmem podróżującego sprzedawcy”.

Jestem drobna Izabela z rodziny rusałkowatych i mam długie czarno-pomarańczowe skrzydła. W przeciwieństwie do innych motyli, jestem aktywna nawet przy niewielkiej ilości światła słonecznego. Razem z rodziną często odwiedzam Teksas…

Eueides isabella popularnie – Izabela, występuje w Brazylii, Indiach i Meksyku. Od czasu do czasu migruje do Teksasu. Przedstawiciele tego gatunku zamieszkują subtropikalne lasy, zarośla lub pola krzaczaste. Latają w ciągu całego roku i jako jedne z nielicznych motyli dziennych, są aktywne nawet przy słabym świetle słonecznym. Żywią się nektarem kwiatów, a noce spędzają samotnie ukryte pod liśćmi. Rozpiętość skrzydeł wynosi 8 – 9 cm.

Nazywają mnie mozaiką lub zebrą, bo moje skrzydła mają czarne nieregularne paski. W Motylarni nie od razu mnie dostrzeżesz, ponieważ jestem niewielkich rozmiarów ale poznasz mnie od razu, bo zawsze odpoczywam do góry nogami…

Colobura dirce zwany także Mozaiką lub Mozaiką – Zebrą, występuje w Meksyku i Argentynie. Najczęściej zaobserwować go można w pozycji pionowej, głową w dół, podczas przyswajania wilgoci z mchów lub szczelin w korze. Można go również spotkać na betonowych podporach mostowych i innych elementach architektonicznych. Osadza się także na źródłach ludzkiego potu, takich jak pasy z plecaków lub toreb fotograficznych. Czasami występuje pojedynczo, ale najczęściej w grupach po dwa, lub trzy osobniki. Mozaiki są niewielkie, a rozpiętość ich skrzydeł wynosi zaledwie 3 cm.

Należę do rodziny paziowatych. Moim znakiem rozpoznawczym jest ogon, którym zakończone są moje dolne skrzydła. Pomagają mi one szybko zmieniać kierunek lotu, przez co z łatwością uciekam napastnikom…

Papilio lowi czyli Paź Azjatycki, występuje w południowo – wschodniej Azji. Jest dymorficzny płciowo co oznacza, że samce i samice mają różne kolory i wzory, ale w obu płciach dolne skrzydła zakończone są ogonem – charakterystycznym dla tego gatunku. U samców występuje niebieskawy odcień na czarnej grzbietowej powierzchni skrzydła z jasnymi prążkami. Samice są jaśniejsze z charakterystycznym, symetrycznym trójkątem w miejscu łączenia skrzydeł z ciałem.